Amnesty

Time has taken away the smile from our lips
Spark from our eyes
Soul from our bodies
Still we exist, don't we?
And they have kept the white pigeons
In their private cubicles
To release as a gesture of amnesty
After shedding the blood enough
After perishing the lives enough
After demolishing the monuments of human efforts 
After destroying the natural resources
And when the air has been contaminated by
The debris of the nukes
They will talk about amnesty
They will begin to think about peace
Will we be alive to see the flying doves then?

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

The Angel Who Fell In Love With A Demon

Once an angel fell in love with a demon That pristine love kindled his emotions He became more and more refined by this love As time passed their love blossomed Being an inmate of Hell, he was forbidden to love an angel And for an angel it was a sin  For Hell always waged war with Heaven Nevertheless the lovers made frequent trysts But one day both of them were caught red-handed  The Lord of the hell banished him to earth for sometime The God of the heaven tried the angel And put a curse on her That she should live a life on the earth Both the angel and demon born on the earth Without knowing anything about the past Years passed And at the inception of their youth, They met each other They were bound together by the aura of love They loved, loved and loved again And they got married They were contented even in their hard times And they spread light around them And helped the helpless and hapless But their sojourn on the earth was about end And at an appointed time the the death came Th
Read more

ഇറവെള്ളം

ഗൃഹാതുരത നീയല്ലേ പറഞ്ഞത് പുതുമഴയെക്കുറിച്ചുള്ള ഓർമ്മകൾക്ക് പുതുമഴയേക്കാൾ കുളിരുണ്ടെന്ന്! പുതുമണ്ണിൻ്റെ ഗന്ധത്തിന് നിർജീവമായ ഗൃഹാതുരതയ്ക്ക് ചിറകുകൾ നൽകാൻ കഴിയുമെന്ന്! ചുട്ടുപൊള്ളുന്ന ഗ്രീഷ്മത്തിലും ഒരായിരം മരപ്പെയ്ത്തുകളാണ് മനസ്സു നിറയെ… വസന്തത്തിൻ്റെയല്ല ഈറനണിഞ്ഞ ഇടവപ്പാതിയുടെ ഞാനിനിയീ കടലാസു തോണികൾ ഉണ്ടാക്കട്ടെ പിന്നെയീ കാത്തിരിപ്പ് പുതുമഴയ്ക്കും വരിവെള്ളത്തിനും വേണ്ടി… അന്നു നിനക്കായി സമ്മാനിക്കുക ഗ്രീഷ്മാവധി കഴിഞ്ഞു മടങ്ങിപ്പോകാൻ നിൽക്കുന്ന അവസാനത്തെ കണിക്കൊന്നയായിരിക്കും... യാത്ര ഇനിയൊരു യാത്ര പോകണം ആരോടും പറയാതെ, ഇടവപ്പാതി പെയ്തൊഴിഞ്ഞ ഇടവഴികളിലൂടെ  പുലരിപ്പൂക്കളെയും തേടി, ഗ്രീഷ്മം വരച്ചുവെച്ച മൃഗതൃഷ്ണകൾ തേടി, വസന്തത്തിൻ്റെ വർണ്ണങ്ങളെത്തേടി, ഒടുവിൽ എല്ലാ യാത്രകളും അവസാനിക്കുന്ന ഇടം തേടി, അന്നു നീയറിയുക എൻ്റെ മൗനങ്ങളിൽ കൊരുത്തുവെച്ച വാക്കുകൾക്ക് ഒരു അക്ഷര പ്രപഞ്ചം തീർക്കാൻ കഴിയുമായിരുന്നെന്ന്... ജന്മാന്തരങ്ങളിൽ നീയും ഞാനും ഞാൻ ഇലയായിരുന്നു നീ ശരത്‌കാലവും പിന്നെ ഞാൻ വേഴാമ്പലായി നീ ഗ്രീഷ്മവും നീ നിലാവായപ്പോൾ ഞാൻ സൂര്യകാന്തിയും ഒടുവിൽ ഞാൻ നിഴലായപ്പോൾ നീ വെളിച്ചവും ജന്മാന്തരങ്ങളിൽ നീ നീ
Read more

അന്യോന്യം

നമ്മളന്യോന്യം മറന്നു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു നിസ്സംഗതയുടെ ആവരണം നമ്മുടെ കാഴ്ചയെ മറച്ചിരിക്കുന്നു ഗൃഹാതുരതയിൽ കുതിർന്ന നമ്മുടെ ഭൂതകാലം, വർത്തമാനത്തിന്റെ പോക്കുവെയിൽകൊണ്ട് ഉണങ്ങിയിരിക്കുന്നു ഇടവപ്പാതി പെയ്തിറങ്ങിയ സന്ധ്യകളിലെ നനുത്ത ഓർമ്മകൾ മങ്ങിത്തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു നാമേറെ മൗന ദൂരങ്ങൾ താണ്ടിയിരിക്കുന്നു
Read more