SIGNATURE

When Perseverance met Ingenuity World became two; One is the Old and other is the Red And the human pursuit bore fruit on the land where there are no trees And as they say,  That will be a world with new order, new culture, and new politics Without the interference of the chaotic old world And they promise  The supply of air, water, food Electricity, internet, transportation And other services And they say they are committed to  Plant trees, make streams, grow crops, Build roads, erect structures and offer other amenities You only need to purchase your wild card By spending multibillion bucks The Falcon can hear the Falconer Even from light-years away And the Falcon is ready to take its interplanetary flight With Elites seated on its heavy body They are eager to touchdown on the pristine land Sans groaning of the proles Sans pollution Sans war Sans everything that is murky And as they ponder over the prospect of the new world,  The Old World is being burned by the Falcon's thrust T

Light Emitting Letters And in the apogee of winter Darkling I dusted off my old poems And in the glimmer of the candle light I saw certain glistening words Not because they defined my love once But they clung to my teardrops long ago The Mythical Man And then all of a sudden he broke all communication with everyone And became more reclusive Everyone's memory brimmed with him And slowly the foam became a residue Then he belonged to the past And after a few years the residue too faded.  And then he became the myth Emptiness A bleak emptiness knocks on my heart When abraded emotions are in a soothing sedation And while the heft of desperation thrust me at full throttle Let me heave a sigh of nothingness And when I shamble across the shoreless stream of emptiness,  Offer me anything to succumb At the Gate of Mercy Prithee, I cannot alter my past And I know not how long will this closedness be lasted Perhaps prolonged or perennial Then I'm destined to wait eternally And I will wait

ഗൃഹാതുരത നീയല്ലേ പറഞ്ഞത് പുതുമഴയെക്കുറിച്ചുള്ള ഓർമ്മകൾക്ക് പുതുമഴയേക്കാൾ കുളിരുണ്ടെന്ന്! പുതുമണ്ണിൻ്റെ ഗന്ധത്തിന് നിർജീവമായ ഗൃഹാതുരതയ്ക്ക് ചിറകുകൾ നൽകാൻ കഴിയുമെന്ന്! ചുട്ടുപൊള്ളുന്ന ഗ്രീഷ്മത്തിലും ഒരായിരം മരപ്പെയ്ത്തുകളാണ് മനസ്സു നിറയെ… വസന്തത്തിൻ്റെയല്ല ഈറനണിഞ്ഞ ഇടവപ്പാതിയുടെ ഞാനിനിയീ കടലാസു തോണികൾ ഉണ്ടാക്കട്ടെ പിന്നെയീ കാത്തിരിപ്പ് പുതുമഴയ്ക്കും വരിവെള്ളത്തിനും വേണ്ടി… അന്നു നിനക്കായി സമ്മാനിക്കുക ഗ്രീഷ്മാവധി കഴിഞ്ഞു മടങ്ങിപ്പോകാൻ നിൽക്കുന്ന അവസാനത്തെ കണിക്കൊന്നയായിരിക്കും... യാത്ര ഇനിയൊരു യാത്ര പോകണം ആരോടും പറയാതെ, ഇടവപ്പാതി പെയ്തൊഴിഞ്ഞ ഇടവഴികളിലൂടെ  പുലരിപ്പൂക്കളെയും തേടി, ഗ്രീഷ്മം വരച്ചുവെച്ച മൃഗതൃഷ്ണകൾ തേടി, വസന്തത്തിൻ്റെ വർണ്ണങ്ങളെത്തേടി, ഒടുവിൽ എല്ലാ യാത്രകളും അവസാനിക്കുന്ന ഇടം തേടി, അന്നു നീയറിയുക എൻ്റെ മൗനങ്ങളിൽ കൊരുത്തുവെച്ച വാക്കുകൾക്ക് ഒരു അക്ഷര പ്രപഞ്ചം തീർക്കാൻ കഴിയുമായിരുന്നെന്ന്... ജന്മാന്തരങ്ങളിൽ നീയും ഞാനും ഞാൻ ഇലയായിരുന്നു നീ ശരത്‌കാലവും പിന്നെ ഞാൻ വേഴാമ്പലായി നീ ഗ്രീഷ്മവും നീ നിലാവായപ്പോൾ ഞാൻ സൂര്യകാന്തിയും ഒടുവിൽ ഞാൻ നിഴലായപ്പോൾ നീ വെളിച്ചവും ജന്മാന്തരങ്ങളിൽ നീ നീ

 When I paint my melody in the sky Sing a ditty for me wind And when the dusk blushes with its vermilion tint, Know that how intense my emotions are And let me complete my ephemeral art Before the night draws ebony over the sky and me