SIGNATURE

Some words are like pieces of broken glass.  I bleed each time I pick them up Yet I collect those with tear in the eyes  And pain in the heart But no matter how hard I try The shards slip out of my hands Leaving cuts in the hands And this is not a menial job, It requires skill and patience Lest you bleed until the end

I always knock on the door of your dream And when you hear that sound, You wake up then and there Leaving me and your dream in the lurch

Darkling, the howling wind followed a meandering course like a gushing river which takes twists and turns often. It sometimes kept a steady path, sometimes veered off. It embraced the Mango tree by infiltrating through the gaps between the leaves. As the wind made the leaves dance, the tree began to chatter and the chattering became a cachinnation.  And then the wind was freed from the tree and it entered the decaying old house through the opened windows and it rummaged through every room in the house and at last found the solitary oldster sitting on his easy chair with eyes closed. The wind gently ruffled his hair and lingered there for a while. Slowly he opened his eyes and a pensive mournfulness was there on his face while he was looking at the tree through the opened window. The tree was showered in the moonlight. The chattering of the tree continued and it seemed like the tree was calling the old man. Their silent conversation prolonged and at last he rose slowly and walked toward

കാലം എത്ര തടം കെട്ടിയാലും തളം കെട്ടി നിൽക്കാത്ത ഒഴുക്ക് പുഴ എത്ര ഉയരങ്ങളിൽ നിന്നു വീണാലും പുഴ ഒഴുകിക്കൊണ്ടേയിരിക്കും ഓർമ്മ മറവിയുടെ വരിയിൽ അവസാനം നിൽക്കുന്നവർ ചിന്ത എത്ര ചിന്തിച്ചാലും തീരാത്ത, എത്ര അകറ്റി നിർത്തിയാലും അകലാത്ത ഒന്ന് തീരം തീരത്തു നിന്നു കേറിയാലും തീരം തന്നെ മനസ്സിൽ നാനാർത്ഥം പറയുന്നതിൽനിന്നും കേൾക്കുന്നതിലേക്കുള്ള ദൂരം വഴി നിന്നിലേക്കുള്ള ഏറ്റവും തെറ്റായിരുന്ന വഴിയിലായിരുന്നു ഞാൻ ആ വഴി ചെന്നെത്തിയതാകട്ടെ എന്നിലും അപരിചിതർ വർഷങ്ങൾ നമ്മെക്കടന്നെത്ര പോയിരിക്കുന്നു ഋതുക്കൾ എത്ര മാറി വന്നിരിക്കുന്നു ഭാവങ്ങളെത്ര നാം എടുത്തണിഞ്ഞിരിക്കുന്നു ഗൃഹാതുരതയെ നാം എത്ര സമ്പന്നമാക്കിയിരിക്കുന്നു എന്നിട്ടും നാമെങ്ങനെ അപരിചിതരായി ചിരപരിചിതരായ അപരിചിതർ...